.JPG)
Eu son María Otero Valladares e o día 20 de novembro do 2011( estábase
elixindo Presidente para España) creei un blog para poñer en coñecemento de
todo o mundo as deficiencias que atopaba no meu pobo “ Sanxenxo”, no momento da
crise actual ninguén facía nada para tentar arranxar as pequenas cousas que fan
a vida dos veciños mellor; como eu sabía que a ninguén lle gusta queixarse ou
facer unha petición; ha petición ou suxestión era feita o Concello os Concellais e a alcaldía do
Concello, e para non esquecelo eu poñía as miñas queixas no blog para que todo
o mundo o vise e non quedase soamente sen a contestación do Concello que era a
calada por resposta.
Nos primeiros tempos
queixeime por a Actuación do Concello con un lugar de Sanxenxo, as escaleiras
de Fuensanta Rodríguez, pero o fin e o cabo ninguén fixo nada, falei cos
partidos políticos e coa oposición pero non, ninguén fixo nada. Pero no blog
quedou escrito todo isto.
Despois quixen ensinar
cousas que ver no meu Concello como un apoio para o turismo, sacando fotos e
mostrando o noso patrimonio. Tamén queixándose
de cómo se tratan algúns lugares no Concello, falando do patrimonio e vendo
sobre todo o que temos e o que fan que nos gusta ( Sendeiros litorais, etc)
pero temos cousas que non nos gustan e
procuramos que as cambien, advertíndoo.
Tamén ofrecendo un” Proxecto
de Ruta de Sendeirismo no Concello de Sanxenxo” ensinando o que temos de
patrimonio que non son praias, para telo catalogado, lugares a descubrir, Pazos case esquecidos co paso do tempo e que
debemos coidar e mirar por eles, e que tamén ensinamos a querer o que temos,
montes, fontes, ríos, pazos, tentado dar un valor de pobo a Sanxenxo con unha
historia detrás.
Despois descubrindo as
deficiencias que temos en Sanxenxo, Urbanizacións a pé de praia con licenza,
escaleiras en moi malas condicións, e lugares sen acondicionar, estradas e beirarrúas
que levan mais de 50 anos sen mirar por elas ( Calle Progreso en Sanxenxo).
Como podedes ver non consigo
case nada pero o que fago, e coa intención de ter un lugar mais seguro onde
vivir e traballar, nun momento, en que todas as portas están cerradas. O blog e
o meu grito no deserto, para que quede constancia de que se traballa e se fai
todo o mellor para a xente que vive e pasa o seu tempo aquí. Eu fágoo
voluntariamente ninguén me paga ou me inspira o que debo facer; eu oio os rogos
dos meus veciños e póñolle palabra e de paso imaxes para ver e recordar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario